0
0
Lipowo to najbardziej zbrodnicza wieś w Polsce – wydawać by się mogło, że było tu już wszystko – zamordowana zakonnica, niewyjaśniona sprawa sprzed lat, zabójca prowadzący z policją niebezpieczną grę itp. Tym razem jednak Daniel Podgórski, Klementyna Kopp i inni policjanci muszą zmierzyć się z seryjnymi, brutalnymi mordestwami. Katarzyna Puzyńska w najnowszej powieści Łaskun, powraca do Lipowa i to w wielkim stylu. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka
Łaskun – recenzja
Brutalne morderstwa sędziego i prostytutki – od tego wszystko się zaczyna. Ktoś dokonuje na nich makabrycznej zbrodni, a z ich zwłok wykonuje, jeszcze bardziej przerażającą, inscenizację. Dowody znalezione na miejscu zbrodni winą obciążają Daniela Podgórskiego, ale czy faktycznie policjant zabił, czy miał motyw? Policjanci z Lipowa i Brodnicy prowadzą śledztwo, które doprowadzi ich do zaskakującego finału.
Autorka tworzy bardzo wiarygodne środowiska, z bohaterami z którymi czytelnik może się utożsamiać. Katarzyna Puzyńska w sposób bardzo drobiazgowy opisuje metody pracy śledczych, a przede wszystkim nakreśla wątek psychologiczno-obyczajowy. Każdy z bohaterów zmaga się z jakimś problemem, który rzutuje na sposób odbierania postępów śledztwa.
Całość fabuły, choć na początku trochę chaotyczna, układa się w logiczną całość. Katarzyna Puzyńska stworzyła wielowątkową powieść, łączącą w sobie elementy kryminału, sensacji, powieści obyczajowej czy psychologicznej. Książka mimo swojej objętości (blisko 800 stron!) nie dłuży się. Nie ma tu miejsca na rozwlekłe i niepotrzebne opisy. Jeśli mamy do czynienia z opisem, na przykład wyglądu pracowni zdziwaczałego krawca, to ma to swój cel i tylko spostrzegawczy i uważny czytelnik jest w stanie odkryć w tym sens. W fabule nie ma zbędnych elementów, wszystko jest ze sobą połączone ciągiem logicznym. Wspólnie z bohaterami, próbujemy odpowiedzieć nie na pytanie kto zabił, ale dlaczego. Dodatkowo autorka „podkręca” tempo narracji, dzięki licznym zwrotom akcji. Puzyńska znakomicie oddaje klimat małej, wiejskiej społeczności, w której dzieją się dziwne rzeczy.
Największym atutem Łaskuna jest forma narracji, przedstawiająca sprawę z perspektywy wszystkich bohaterów. Do tego dochodzi cała galeria niejednoznacznych postaci. Nie ma tu postaci kryształowych, „supermenów”, którzy bez problemu dochodzą do rozwiązania zagadki. Każda z postaci ma swoje sekrety, mocne i złe strony, dobre i złe oblicza. Nawet Daniel Podgórski nie jest czysty jak łza, kryje w sobie mroczny sekret, który powinien go dyskredytować w naszych oczach. Rysa w życiorysie bohatera tylko go uwiarygadnia. Autorka w bardzo wyważony sposób łączy ze sobą wszystkie wątki, dzięki czemu to, co sensacyjne, nie stało się zupełnie oderwane od rzeczywistości.
Łaskun Katarzyny Puzyńskiej to powieść, którą każdy wielbiciel kryminałów powinien mieć na swojej półce i to nie tylko wielbiciel przygód policjantów z Lipowa. To z jednej strony doskonale merytorycznie przygotowana pozycja kryminalna, z drugiej świetne studium psychologiczne postaci i wreszcie bardzo dobrze zarysowana intryga, której rozwiązanie wcale nie jest takie oczywiste, jak się w pewnym momencie wydaje.
Katarzyna Puzyńska po raz kolejny tworzy nie tylko intrygującą zagadkę, fascynujący psychologiczny problem, ale przede wszystkim daje czytelnikom sporą dozę sensacji, dzięki której, ani na chwilę nie można się nudzić.
Ocena: 9/10
Average Rating