Choroby przenoszone drogą płciową

Mimo, iż zakażenia przenoszone drogą płciową są powszechnym problemem, nadal jest to temat tabu. Najczęściej przebiegają bezobjawowo, mężczyźni są nosicielami, a objawowo chorują ich partnerki. Dlatego Panowie, wykonując badania patogenów, które je wywołują, dbają także o zdrowie swoich kobiet

Wydaje się, że w czasach nieograniczonego dostępu do wiedzy i coraz większej świadomości społecznej, wstydliwe tematy nie istnieją. Tymczasem nadal pokutuje przeświadczenie, że choroby weneryczne to temat tabu, dotykają tylko ludzi z określonych środowisk, kojarzą się z oczywistymi objawami, krępującymi wizytami u urologa, a ich zdiagnozowanie wiąże się z bolesnym i nieprzyjemnym pobraniem materiału. Jednak problem przestaje być niszowy, kiedy uświadomimy sobie, że każdego dnia na świecie, dochodzi do miliona zakażeń, które spowodowane są przez patogeny przenoszone drogą płciową.

Nieleczone zakażenia STI (ang. sexually transmitted infections) powodować mogą, obok infekcji dolnych dróg moczowo-płciowych, również zapalenie najądrzy, gruczołu krokowego, a nawet prowadzić do bezpłodności. Tego typu infekcje charakteryzują się tym, że najczęściej przebiegają bezobjawowo, mężczyźni są nosicielami, a objawowo chorują ich partnerki. Zatem Panowie wykonując przesiewowe badania w kierunku chorób STI dbają i troszczą się o zdrowie swoich kobiet. Dla kobiet, nosicielstwo infekcji urogenitalnych jest szczególnie groźne w trakcie ciąży lub jej planowania.

Standardowo, materiałem do wykonania badań STI jest skomplikowany w pobraniu wymaz urologiczny lub ginekologiczny. Dzięki zastosowaniu nowoczesnej diagnostyki, która oparta jest o analizę materiału genetycznego patogenów, uzyskano czułość, która pozwala na wykonanie badania z próbki porannego moczu.

1. Chlamydia trachomatis.

Zakażenia tym patogenem korelują u kobiet m.in. z występowaniem stanów zapalnych szyjki macicy, jajowodów, endometriozy, a także ryzykiem wystąpienia ciąży pozamacicznej oraz niepłodności. U mężczyzn zakażenie Ch. trachomatis powodować może stany zapalne najądrzy oraz zapalenie cewki moczowej. 70% tych zakażeń przebiega w sposób bezobjawowy lub z objawami łagodnymi. Ch. trachomatis powoduje również zapalenie spojówek, których źródłem zakażenia jest basen kąpielowy.

2. Neisseria gonorrhoeae (dwoinka rzeżączki).

Wywołuje rzeżączkę, która lokalizuje się tradycyjnie w narządach płciowych oraz coraz częściej, poza narządami płciowymi: w jamie ustnej i gardle oraz odbycie. U mężczyzn Neisseria gonorrhoeae wywołuje ostre zapalenie cewki moczowej, a u kobiet zakażenie szyjki macicy lub zmiany w pochwie. Konsekwencjami nieleczonej rzeżączki może być zapalenie najądrzy u mężczyzn, a powtarzających się zakażeń, także bezpłodność u

3. Mycoplasma genitalium.

Uważa się za czynnik sprawczy zapalenia cewki moczowej u mężczyzn oraz szyjki macicy u kobiet. M. genitalium jest również prawdopodobną przyczyną występowania stanów zapalnych pęcherza moczowego.

4. Mycoplazma hominis.

To patogen, który obok powodowania infekcji układu moczowo płciowego u obojga płci, jest bardzo niebezpieczny dla kobiet w ciąży. Infekcja tym drobnoustrojem koreluje z infekcjami wewnątrzmacicznymi, zapaleniem łożyska, przedwczesnym porodem, a także w wyniku infekcji okołoporodowej – zapaleniem płuc lub OUN u noworodków. Szacuje się, że około 70 % osób aktywnych seksualnie jest nosicielem mykoplazm. Infekcje tymi drobnoustrojami cechują się różnorodnością oraz często bezobjawowym nosicielstwem, co sprawia że ich rozpoznanie nastręcza dużo trudności.

5. Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum.

Zakażenia tymi patogenami u mężczyzn przebiegają zazwyczaj pod postacią ostrych zapaleń przedniego odcinka cewki moczowej, jednak nieleczone mogą prowadzić do zapalenia najądrzy. U kobiet objawy infekcyjne zlokalizowane są przede wszystkim w obrębie dolnego odcinka dróg moczowo-płciowych, jednak nieleczone mogą rozprzestrzenić się na narządy miednicy mniejszej czyli jajniki, jajowody oraz macicę. Te groźne powikłania doprowadzają do rozwoju bezpłodności, poronień bądź ciąży pozamacicznej.

Różnicowanie tych dwóch gatunków ureaplazm jest możliwe tylko dzięki identyfikacji genetycznej drobnoustroju i jednocześnie celowe, ponieważ dużo większe znaczenie kliniczne, szczególnie w odniesieniu do patologii ciąży, wykazuje U. urealyticum.

6. Trichomonas vaginalis.

Rzęsistek pochwowy pasożytuje w drogach moczowo-płciowych. Miejscem bytowania u kobiet jest pochwa, kanał szyjki macicy i pęcherz moczowy, a zakażenie zazwyczaj przebiega objawowo. Natomiast u mężczyzn miejscem bytowania tego pasożyta jest cewka moczowa. Jednak może również, w sposób bezobjawowy, zasiedlić gruczoł krokowy i zarażać partnerkę.

Aby zachęcić Polaków do dbania o swoje zdrowie, sieć laboratoriów medycznych Diagnostyka, prowadzi ogólnopolskie kampanie profilaktyczne, z których do tej pory skorzystało kilkaset tysięcy osób. Są one skierowane zarówno do kobiet, jak i mężczyzn w różnym wieku, dla dzieci i osób starszych.